Slokdarmstenose - Vernauwing

Slokdarmstenose, een strictuur of een vernauwing van de slokdarm kan verschillende oorzaken hebben. Meestal is het een gevolg van een beschadiging van de slokdarm, vaak door inwerking van zure maaginhoud ten gevolge van reflux. Andere vormen van slokdarmontsteking kunnen ook een strictuur tot gevolg hebben. Na genezing wordt littekenweefsel gevormd dat samentrekt.

Andere vormen van slokdarmvernauwing treden op ten gevolge van druk van buitenaf, bijvoorbeeld door een goiter of door tumoren.

Ook aangeboren afwijkingen en complicaties na slokdarmchirurgie of bestraling kunnen een vernauwde slokdarm veroorzaken.

Symptomen van Slokdarmvernauwing

De symptomen van een vernauwing of strictuur van de slokdarm zijn typisch dat het voedsel niet kan passeren naar de maag, maar vast blijft zitten. De patënt kan dit voelen achter het borstbeen. Vloeistoffen zijn meestal geen probleem, behalve bij zeer ernstige stricturen.

Het voedsel dat blijft vastzitten kan gemakkelijk vanzelf terug naar boven komen: men noemt dit regurgitatie of passief braken.

Uiteindelijk kan ook gewichtsverlies optreden door een slechte vertering van het voedsel.

Zoals bij alle oorzaken van slikproblemen kan ook bij slokdarmstenose een verslikkingspneumonie als complicatie optreden: longontsteking ten gevolge van ingetreden voedsel in de luchtpijp.

Diagnose van Slokdarmvernauwing

Zoals bij alle slikproblemen zal men eerst een contrast röntgen onderzoek uitvoeren, en vaak ook een endoscopisch onderzoek van de slokdarm.

Gespecialiseerde beeldvormende technieken, zoals CT scans en MRI scans kunnen nodig zijn.

Behandeling van Slokdarmvernauwing

De behandeling bestaat uit het oprekken van de vernauwing met een ballon, of het openhouden van de slokdarm door middel van een stent: een holle metalen buis die de slokdarm openhoudt.